پایان یک زندگی مجازی در یک شبکه اجتماعی

امشب دل را به دریا زدم و حساب کاربری خودم را در یکی از این شبکه‌های اجتماعی پاک کردم. یک زندگی مجازی دیگر هم به پایان رسید. شاید هم خودکشی کردم. شاید هم ترک دیار کردم. فرض می‌کنم که اصلاً در آنجا حسابی نداشته‌ام. سخت است، ولی باید پذیرفت.

هر چقدر که نگاه می‌کنم، می‌بینم که رسیدگی و سر و سامان دادن به وبلاگ خودم بهترین برنامه‌ای است که باید برای مدتی در پیش بگیرم.

شاید هم بعضی از دوستانم در آنجا فکر کنند که خبری هست که باعث شده که دست به این کار بزنم. باید بگویم که خبر خاصی نیست، اما همان چیزی که همیشه می‌گویم: «به هزار و یک دلیل...»

این نوشته را هم شاید ایشان نبینند، ولی به عنوان یادگاری و برای ثبت‌شدن می‌نویسم. به هر حال وبلاگ است و چهاردیواری اختیاری!

شب تلخی بود...

بلاگر و فونت تاهوما

فونت تاهوما (Tahoma) یکی از پرکاربردترین فونت‌های رایج در وب فارسی است. دلیل آن هم ظاهر مناسب و خوانده شدن آسان آن است. استفاده از این فونت به خصوص در بین وبلاگ‌نویسان رایج است. اما متأسفانه هنوز در سیستم وبلاگ بلاگر (گوگل بلاگر) به صورت رسمی وجود ندارد و شما نام این فونت را در هنگام نوشتن پست خود و یا طراحی قالب (با استفاده از طراح الگو) نمی‌بینید. همین مسئله سبب شده است که بعضی از وبلاگ‌نویس‌ها برای افزایش وضوح و خوانایی نوشته‌های وبلاگ خود یا از اندازه‌های بزرگ فونت‌های دیگر استفاده کنند و یا تمام نوشته خود را به صورت توپر (bold) منتشر کنند که این روش‌ها زیاد جالب نیستند. عده‌ای هم کلاً از دستکاری فونت نمایش نوشته‌ها منصرف شده‌اند و وبلاگشان را با همان فونت‌های ریز و ناخوانای پیش‌فرض قالب وبلاگ مدیریت می‌کنند.

هر چند که تاهوما هنوز به صورت رسمی در بلاگر وجود ندارد، اما از آن می‌توان استفاده کرد. روش اصلی استفاده از فونت تاهوما همان ویرایش نمودن کد CSS قالب وبلاگ است که خوب این روش نیازمند دانستن و آشنایی با CSS است و ممکن است برای بسیاری از وبلاگ‌نویسان روشی دشوار و خسته کننده باشد.

اما روش دیگر استفاده از قالب‌های فارسی‌شده بلاگر است که معمولاً از فونت تاهوما استفاده می‌کنند و مسئله جهت راست به چپ (RTL) نیز در آن‌ها رعایت شده و به کار رفته است. چون فارسی مانند عربی، اردو و عبری یک نویسه راست به چپ است و اگر این مسئله در طراحی، ویرایش یا فارسی‌سازی قالب رعایت نشود، فرم، ظاهر و ساختار نهایی وبلاگ جالب از کار در نخواهد آمد.

هر دو روش فوق به صورت خیلی آسان و راحت توسط تیم بلاگر فارسی (Persian Blogger) تهیه شده است و در اختیار وبلاگ‌نویسان بلاگر گذاشته شده است. اگر می‌خواهید از قالب‌های آماده استفاده کنید، به بخش پوسته‌ها (قالب یا الگو) وب سایت این گروه مراجعه کنید. روش دیگر هم استفاده از راهنمایی‌ها و کدهای CSS آماده شده توسط تیم بلاگر فارسی برای فارسی‌سازی قالب‌های بلاگر است. می‌توانید به بخش مستندات مراجعه نموده و آموزش و راهنمایی‌های لازم را در آنجا پیدا کنید.

با استفاده از روش‌های پیشنهادی بالا، می‌توانید دستی به سر و روی وبلاگ خود بکشید و مطمئن باشید که استفاده از فونت تاهوما برای نمایش نوشته‌های وبلاگ به خوانایی و زیبایی وبلاگ شما بسیار کمک خواهد کرد.

پیوندها:

- بلاگر فارسی
- پوسته‌های (قالب‌های) فارسی‌شده بلاگر
- مستندات، آموزش‌ها و راهنمایی‌های بلاگر فارسی
- ویکی بلاگر فارسی
- فارسی‌سازی استاندارد پوسته‌های بلاگر بدون نیاز به دانش کدنویسی (کدهای CSS آماده)
- راهنمای فارسی‌سازی پوسته‌های بلاگر

مسدود شدن سرور تصاویر ویکی‌پدیا

سرور تصاویر ویکی‌پدیا در جمهوری اسلامی ایران فیلتر شده ‌است. در صورتی که قادر به مشاهده تصاویر نیستید، نگران نبوده و صبور باشید. متشکریم!... این پیغامی است که امروز در ویکی‌پدیا فارسی دیدم. از قرار معلوم به دلیل مسدود شدن سرور تصاویر، صفحات به صورت بهم ریخته و نامناسب نمایش داده می‌شوند. فرقی هم ندارد که از نسخه فارسی ویکی‌پدیا استفاده کنید یا نسخه انگلیسی و یا دیگر زبان‌های آن. یعنی عملاً نمی‌توان از ویکی‌پدیا استفاده کرد. چون صفحات به قدری بد نمایش داده می‌شوند که خواندن و مطالعه آن‌ها دشوار است.

امیدوارم که این فیلترینگ اشتباه صورت گرفته باشد و اوضاع دوباره به روال عادی خود بازگردد. ویکی‌پدیا یک دانشنامه است. این دانشنامه ابزار بسیار خوبی برای همه افراد در اکثر حوزه‌ها است. فیلتر نمودن کل یا یکی از بخش‌های اصلی آن مانند همین سرور تصاویر آن، کار درست و کارشناسی شده‌ای نیست. چون عملاً با دستان خود خودمان را از یکی از منابع مهم اینترنت و وب محروم می‌کنیم. فیلترینگ ویکی‌پدیا درست مانند این است که موتور جستجوی گوگل را فیلتر کنیم.

باید منتظر بود و دید که آیا این فیلترینگ هم مانند فیلترینگ چند وقت پیش ویکی‌پدیا رفع و برداشته می‌شود یا نه؟ به قول خود ویکی‌پدیا: نگران نباشید، صبور باشید...

استفاده از ابزار ترجمه گوگل در وبلاگ‌ها و وب‌سایت‌ها

گوگل قابلیت استفاده از مترجم خود (Google Translate) یا همان ترجمه‌گر گوگل را در قالب ابزار (gadget) برای وبلاگ‌ها و وب‌سایت‌ها فراهم کرده است. مزیت استفاده از ابزار ترجمه گوگل این است که کمک خوبی برای افزایش ترافیک و تعداد بازیدکننده است. چون به بازدیدکنندگان خارجی هم این امکان را می‌دهد که از نوشته‌ها و محتوای وبلاگ یا وب‌سایت شما استفاده کنند.

شیوه استفاده و نصب Google Translate:

- به صفحه ابزار فوق مراجعه کنید یا عبارت "Google Translate Tools" و یا "Google Translate Gadget" را جستجو کنید.

- گام اول: انتخاب کنید که می‌خواهید ترجمه برای کل صفحه صورت بگیرد یا بخشی از آن. گزینه ترجمه برای کل صفحه را انتخاب می‌کنیم (Add translation to the entire webpage).

- گام دوم: زبان صفحه خود را انتخاب کنید. یعنی زبانی که مطالب و محتوای شما به آن زبان است. گزینه زبان فارسی (Persian) را انتخاب می‌کنیم.

- گام سوم: این مرحله اختیاری (optional) است. مثلاً می‌توانید انتخاب کنید که ترجمه به همه زبان‌های فعال در سرویس ترجمه گوگل صورت بگیرد یا زبان‌هایی که شما انتخاب می‌کنید. شکل ابزار ترجمه را با توجه به فرم، قالب و ساختار وبلاگ یا وب‌سایت خود انتخاب کنید و در نهایت گزینه‌های پیشرفته‌ای برای مواردی مانند اینکه اگر وب‌سایت شما چند زبان دارد (مثلاً فارسی و انگلیسی) و یا استفاده از سرویس Google Analytics برای مشاهده آمار میزان استفاده از ابزار فوق در وبلاگ یا وب‌سایت.

- گام چهارم: کد تولید شده را کپی کرده و به وبلاگ یا وب‌سایت خود اضافه کنید. ابزار ترجمه گوگل آماده استفاده خواهد بود.

نکته:

ابزار ترجمه فعلی گوگل در حال حاضر ترجمه کامل و دقیقی یعنی ترجمه صد در صد از زبان فارسی (پارسی) به انگلیسی انجام نمی‌دهد. یعنی ممکن است معنی و مفهوم بعضی از جملات و عبارات ترجمه شده به انگلیسی اصلاً ارتباطی به متن اصلی فارسی نداشته باشند. البته گوگل خودش راهکار این مسئله را در نظر گرفته است و شما می‌توانید ترجمه بهبود یافته، درست و ویرایش‌شده را به سرویس فوق ارسال کنید. اما به طور کلی منظور این است که انتظار شما از این سرویس باید در حد توانایی‌های آن باشد. قطعاً با گذشت زمان این سرویس هم پیشرفته‌تر خواهد شد و ترجمه‌های بهتر و دقیقتری را در اختیار شما قرار خواهد داد.

یک روش جایگزین و ترکیبی هم این است که اگر وبلاگ‌نویس هستید، همزمان پست‌های خود را به دو زبان فارسی و انگلیسی منتشر کنید. یعنی برای یک پست دو پست یکسان یکی به فارسی و دیگری به انگلیسی داشته باشید. این روش نیاز به وقت و حوصله دارد، اما به همان میزان هم کارایی دارد.

پیوندها:

- Google Translate
- ابزارهای ترجمه گوگل (Google Translate Tools/Gadget)
- ترجمه‌گر گوگل
- Google Translate - Wikipedia

نمونه‌ای از فرمان‌های طالبان

در ارتباط با زنان و مسائل فرهنگی پس از تسخیر کابل در ۱۹۹۶
ریاست عمومی امر به معروف و نهی از منکر
کابل، دسامبر ۱۹۹۶ (آذر ۱۳۷۵)

یک- جلوگیری از اغوا و بی‌حجابی زنان:
هیچ راننده‌ای حق ندارد زنی با برقع (چادر) ایرانی را سوار اتومبیل نماید. راننده در صورت تخلف زندانی خواهد شد. اگر چنین زنی در معابر یافت شود، خانه‌اش جستجو و شوهرش مجازات خواهد شد. اگر زنان از پارچه‌های تحریک‌کننده و جذاب استفاده کنند و همراه بستگان خود نباشند، رانندگان نباید آن‌ها را سوار کنند.

دو- ممنوعیت موسیقی:
استفاده از کاست و موسیقی در مغازه‌ها، هتل‌ها و وسایل نقلیه ممنوع است. ظرف پنج روز روی این موضوع نظارت صورت خواهد گرفت. اگر هر نوع کاست موسیقی در یک مغازه یافت شود، مغازه‌دار زندانی و مغازه‌اش بسته خواهد شد. اگر پنج نفر ضمانت کنند، مغازه باز و مجرم پس از آن آزاد می‌شود. اگر کاست در وسیله نقلیه یافت شود، اتومبیل باید توقیف و راننده زندانی شود. در صورت ضمانت پنج نفر، اتومبیل آزاد و بعداً زندانی رها خواهد شد.

سه- ممنوعیت کوتاه کردن یا تراشیدن ریش:
اگر پس از یک ماه و نیم [پس از تسخیر کابل توسط طالبان] مشاهده گردد که کسی ریش خود را کوتاه کرده و یا تراشیده است، باید دستگیر و زندانی گردد تا ریشش انبوه شود.

چهار- ممنوعیت نگهداری کبوتر و کبوتربازی:
ظرف ده روز این سرگرمی باید متوقف شود. پس از آن این قضیه مورد بررسی قرار گرفته و کبوتر یا هر پرنده دیگری که برای بازی مورد استفاده قرار می‌گیرد، باید کشته شود.

پنج- ممنوعیت کاغذباد (بادبادک):
مغازه‌های محل فروش کاغذباد باید برچیده شوند.

شش- ممنوعیت بت‌پرستی:
عکس‌ها و تصاویر باید از وسایل نقلیه، مغازه‌ها، هتل‌ها، خانه‌ها و سایر مکان‌ها برچیده شوند. ماموران باید کلیه عکس‌ها را در این مکان‌ها پاره پاره کنند.

هفت- ممنوعیت قمار:
مراکز اصلی [قمار] با همکاری پلیس امنیتی باید جستجو شوند و قماربازان به مدت یک ماه زندانی گردند.

هشت- ریشه‌کنی اعتیاد:
معتادان باید زندانی شوند و برای یافتن تهیه‌کنندگان و محل فروش [مواد مخدر] تحقیقات لازم صورت گیرد. مغازه فروش باید بسته شود و مالک و مصرف‌کننده زندانی و مجازات گردند.

نه- ممنوعیت آرایش به سبک آمریکایی‌ها و انگلیسی‌ها:
افراد دارای موهای بلند باید دستگیر و به ادراه منکرات آورده شوند تا مویشان اصلاح گردد. مجرم باید هزینه سلمانی را بپردازد.

ده- ممنوعیت اخذ سود از پول قرض، مطالبه هزینه از مبادله اسکناس‌های خرد و دریافت هزینه بابت حواله پولی:
تمام صرافان باید بدانند که تمام سه نوع مبادله یاد شده ممنوع است. در صورت تخلف، مجرمان برای مدتی طولانی زندانی می‌شوند.

یازده- ممنوعیت شستشوی لباس توسط زنان جوان در امتداد نهرهای داخل شهر:
زنان متخلف باید به شیوه احترام‌آمیز اسلامی به خانه‌شان برده شوند و شوهرانشان شدیداً مجازات گردند.

دوازده- ممنوعیت موسیقی و رقص در مراسم عروسی:
در صورت تخلف، رییس خانواده دستگیر و تنبیه خواهد شد.

سیزده- ممنوعیت طبل زدن:
ممنوعیت این کار باید اعلام شود. اگر کسی به چنین کاری اقدام کند، بزرگان مذهبی می‌توانند درباره‌اش تصمیم بگیرند.

چهارده- ممنوعیت دوخت لباس‌های زنانه و اندازه‌گیری زنان توسط خیاط [مرد]:
اگر زنی یا مجلات مد لباس در مغازه خیاطی دیده شود، خیاط زندانی خواهد شد.

پانزده- ممنوعیت جادوگری:
تمام کتاب‌های مرتبط باید سوزانده شوند و جادوگران زندانی گردند، تا از عمل خود توبه کنند.

شانزده- جلوگیری از ترک نماز و سفارش به نماز جماعت در بازار:
نماز باید در تمام مناطق در اوقات شرعی برگزار شود. حمل و نقل و جابجایی در هنگام نماز شدیداً ممنوع است و همه مردم باید به مسجد بروند. اگر جوانان در این هنگام در مغازه دیده شوند، فوری زندانی خواهند شد.

منبع:

طالبان؛ اسلام، نفت و بازی بزرگ جدید - نویسنده: احمد رشید - مترجمان: اسدالله شفایی و صادق باقری - ناشر: دانش هستی - چاپ اول، زمستان ۱۳۷۹ - بخش ضمایم - ضمیمه شماره یک - صفحه‌های ۳۵۳ و ۳۵۴

پیوندها - اطلاعات بیشتر درباره گروه طالبان:

- طالبان (ویکی‌پدیای فارسی)
- طالبان (ویکی‌پدیای انگلیسی)

تهیه تصویر از صفحات وب: افزونه «Pixlr Grabber» برای فایرفاکس و گوگل کروم

هنگام وبگردی بارها پیش می‌آید که دوست داریم به جای ذخیره و یا کپی محتویات یک صفحه از آن یک تصویر یا عکس (screenshot) تهیه کنیم. ساده‌ترین روش برای انجام این کار در سیستم عامل ویندوز استفاده از کلید Print Screen و انتقال تصویر گرفته شده به محیط یک نرم‌افزار گرافیکی مانند Paint است. همچنین می‌توان از نرم‌افزارهای متنوع و گوناگونی که برای این کار تهیه شده‌اند، استفاده کرد.

اما روش بهتری هم وجود دارد و آن استفاده از افزونه‌هایی است که برای مرورگرها نوشته می‌شوند. یکی از این افزونه‌ها که در عین سادگی و راحتی کار با آن، امکانات خوبی دارد، افزونه Pixlr Grabber است. افزونه فوق امکاناتی چون تهیه تصویر از کل صفحه، تهیه تصویر از صفحه‌ داخل مرورگر بدون نمایش خود رابط مرورگر (رابط گرافیکی) و تهیه تصویر از یک ناحیه دلخواه، مورد نظر و تعریف شده توسط کاربر را دارد.

نصب افزونه Pixlr Grabber:

برای مرورگر فایرفاکس به این آدرس و برای مرورگر گوگل کروم به این آدرس مراجعه کنید. حجم افزونه فوق بسیار کم است و به سرعت نصب می‌شود و بعد از راه‌اندازی مجدد (restart) مرورگر قابل استفاده است.

نحوه استفاده در فایرفاکس:

بعد از نصب افزونه فوق، نماد آن به صورت شکل یک حرف G در نوار وضعیت (status bar) مرورگر و در پایین گوشه سمت راست قرار می‌گیرد. برای تهیه تصویر گزینه‌های زیر در اختیار شما قرار می‌گیرند:

- تمام صفحه (Grab entire page): از کل صفحه تصویر تهیه می‌شود.
- بخش تعریف شده توسط کاربر (Grab a defined area): یک کادر مستطیلی شکل ظاهر شده و می‌توانید آن را جابه‌جا کنید و یا اندازه آن را تغییر دهید. ناحیه داخل کادر تصویر نهایی خواهد بود. در این حالت از گزینه Crop برای تصویر گرفتن استفاده کنید.
- ناحیه قابل دیدن (Grab visible part): از محتویات داخل مرورگر بدون نمایش خود مرورگر می‌توان تصویر گرفت. مانند همین تصویری که من برای این نوشته و پست استفاده کرده‌ام.

هر کدام از روش‌های فوق را انتخاب کنید، چهار گزینه در اختیار شما قرار داده می‌شود:

- ویرایش آنلاین تصویر (گزینه Edit): تصویر را برای ویرایش و دستکاری به ویرایشگر گرافیکی آنلاین خود سازنده افزونه ارسال می‌کند.
- اشتراک‌گذاری (گزینه Share): تصویر را به وب‌سایت اشتراک‌گذاری تصاویر سازنده افزونه ارسال می‌کند.
- ذخیره (گزینه Save): تصویر را در قالب و فرمت PNG بر روی کامپیوتر شما ذخیره می‌کند.
- کپی (گزینه Copy): تصویر را داخل «Clipboard» کپی می‌کند.

روش استفاده برای مرورگر گوگل کروم هم مشابه فایرفاکس است.

نرم‌افزار جایگزین و پیشنهادی:

اگر می‌خواهید یک نرم‌افزار کامل و در عین حال رایگان (freeware) داشته باشید که علاوه بر مرورگر وب، توانایی تهیه تصویر از همه نرم‌افزارهای مورد استفاده شما را داشته باشد و به اصطلاح یک Screen Capture Utility داشته باشید، پیشنهاد من استفاده از نرم‌افزار PicPick است. امکانات فراوان و گسترده‌ای دارد و مهمتر از آن یک ویرایشگر مخصوص تصاویر هم دارد که کار را بسیار آسان می‌سازد. ولی برای تهیه آسان و سریع تصاویر از وبگردی خود همین افزونه معرفی شده در این نوشته بسیار کارا و مفید است.

پیوندها:

- صفحه افزونه Pixlr Grabber
- صفحه شرکت سازنده افزونه
- نرم‌افزارهای مرتبط و رایگان در همین زمینه در صفحه Best Free Screen Capture Utility
- صفحه مقایسه و بررسی نرم‌افزارهای تهیه تصویر در ویکی‌پدیا انگلیسی

استفاده از Google Alerts برای شناسایی کپی‌کاری و دزدی محتوا

اگر وبلاگ‌نویس یا مدیر یک وب‌سایت باشید، شاید دوست داشته باشید بدانید که چه کسانی از کارهای شما به صورت درست یا نادرست استفاده می‌کنند و یا بدانید که چه کسانی کارهای شما را بدون ذکر نام منبع کپی کرده و در حالت بدتر به نام خود منتشر می‌کنند. ساده‌ترین روش برای این کار جستجو از طریق موتورهای جستجو است که در عین حال ممکن است بسیار وقت‌گیر و خسته‌کننده باشد و شما را از انجام کار و یا ادامه دادن آن منصرف کند. اگر این کار به صورت خودکار و اتوماتیک صورت بگیرد، قطعاً کار خیلی آسان خواهد شد. این امکان در سرویس Google Alerts وجود دارد.

این سرویس گوگل یک سرویس مانیتورینگ محتوا (content monitoring) است. شیوه کار آن هم به این صورت است که جدیدترین و تازه‌ترین نتایج را براساس درخواست و جستجویی که شما برای آن تعریف کرده‌اید، در قالب ایمیل یا فید (خوراک) برای شما ارسال می‌کند. یعنی به محض اینکه محتوایی پیدا شد که با جستجو و درخواست شما شباهت داشت، آدرس لینک و بخشی از آن محتوا را برای اطلاع شما ارسال می‌کند.

از این خاصیت این سرویس می‌توان برای شناسایی دزدی محتوا (content theft)، کپی‌کاری، نقض کپی‌رایت، نسخه‌های دیگر محتوا و ... استفاده کرد. مثلاً ببینید که از نوشته‌های وبلاگ شما چه کسانی استفاده کرده‌اند و یا در چه جاهایی منتشر شده است. در ادامه این نوشته به صورت خیلی ساده و مختصر روش استفاده از این سرویس را شرح می‌دهم.

روش استفاده از سرویس Google Alerts:

- برای استفاده از این سرویس هم مانند خیلی دیگر از سرویس‌های گوگل به یک حساب کاربری گوگل نیاز دارید. همان شناسه و رمز حساب کاربری جیمیل شما. پس اگر در گوگل یا جیمیل عضو نیستنید، گام اول همان ایجاد و ساخت یک حساب کاربری گوگل است.

- به آدرس این سرویس رفته و با شناسه (نام کاربری) و رمز خود وارد آن شوید. اگر آدرس فوق کار نمی‌کند، کافیست نام خود سرویس یعنی همان Google Alerts را در خود موتور جستجوی گوگل (یا هر جستجوگر دیگری) وارد کنید تا شما را به صفحه اصلی سرویس هدایت کند.

- بعد از ورود به سرویس، می‌توانید یک Alert جدید ایجاد کنید و یا اگر قبلاً یک یا چند Alert ایجاد کرده‌اید، آن‌ها را ویرایش یا حذف کنید.

- در هنگام ایجاد Alert جدید لازم است که عبارت یا عبارات مورد جستجو (Search terms) را مشخص کنید. این عبارت یا عبارات دقیقاً به همان فرمی است که در خود جستجوگر گوگل استفاده می‌کنید. یعنی فرض کنید که مشغول استفاده از موتور جستجو هستید. هیچ تفاوت خاصی با هم ندارند. امکان پیش‌نمایش نتایج هم وجود دارد.

- بعد باید نوع (Type) وب‌سایت‌های مورد جستجو را مشخص کنید. گزینه Everything انتخاب مناسبی است. چون انواع و اقسام وب‌سایت‌ها و شبکه‌ها را پوشش می‌دهد. اگر هم حوزه یا بخش خاصی مورد نظرتان است، می‌توانید گزینه مناسب و مرتبط را انتخاب کنید.

- گام بعدی این است که تعیین کنید در صورت پیدا شدن نتیجه، اطلاع‌رسانی به شما در چه بازه زمانی صورت بگیرد. سه انتخاب دارید. فوری یا به محض اینکه اتفاق می‌افتد (as-it-happens)، روزی یک بار یا روزانه (once a day) و یا هفته‌ای یک بار یا هفتگی (once a week).

- در مرحله بعد کیفیت یا تعداد نتایج را می‌توانید مشخص کنید: فقط بهترین نتایج (Only the best results) و یا همه نتایج حاصل از جستجو (All results).

- سپس در نهایت مشخص می‌کنید که نتایج چگونه برای شما ارسال شود: از طریق ایمیل یا خوراک (Feed).

- در پایان هم با کلیک بر روی دکمه Create Alert، یک Alert با ویژگی‌ها فوق برای شما ساخته خواهد شد.

چند روش پیشنهادی برای وبلاگ‌نویسان:

- یک Alert برای آدرس وبلاگ خود ایجاد کنید. مثلاً مانند xadang.blogspot.com یا به صورت کامل با ذکر http.
- برای هر پست یا نوشته خود با استفاده از آدرس لینک دائمی/ثابت پست (permalink) یک Alert ایجاد کنید.
- تیتر و چند جمله تصادفی از پست خود را انتخاب کرده و برایشان Alert بسازید.

این کارها کمک می‌کنند که اگر هر کسی به هر دلیلی پست، نوشته و محتوای تولیدی شما را مورد استفاده قرار داد، راحتتر بتوانید او را پیدا کنید.

غزل صارمی؛ چرا دیگر از عروس آتش خبری نیست؟

فیلم عروس آتش به کارگردانی خسرو سینایی یکی از آثار برجسته و شاخص سینمای ایران می‌باشد که در سال ۱۳۷۸ ساخته شد. بازی همه بازیگران این اثر سینمایی در خور تحسین و قابل توجه بود. ولی برای خود من نقش فرحان (پسرعمو یا همان داماد عشیره) با بازی حمید فرخ نژاد و نقش احلام (دخترعمو یا همان عروس عشیره) با بازی غزل صارمی از همه جالبتر بودند، چون چهره‌های جدیدی بودند و به خصوص بازی فرخ نژاد به دل می‌نشست. از زمان ساخت و اکران آن فیلم یازده سال می‌گذرد و فرحان عروس آتش یعنی حمید فرخ نژاد در حال حاضر یکی از بازیگران بزرگ سینمای ایران است که این جایگاه واقعاً شایسته و برازنده اوست. ولی از احلام عروس آتش یعنی غزل صارمی خبری نیست.

آثار غزل صارمی و آن چیزی که نتایج جستجو در اینترنت، ویکی‌پدیا و صفحات وب‌سایت‌های سینمایی نشان می‌دهد، به دو اثر سینمایی و سه مجموعه تلویزیونی محدود شده است. حالا ممکن است تعدادی فیلم تلویزیونی و یا حضور در قسمت‌هایی از مجموعه‌های دیگر از قلم افتاده باشند. دو اثر سینمایی این بازیگر سفر سرخ (حمید فرخ نژاد) و عروس آتش (خسرو سینایی) می‌باشند که سفر سرخ درست بعد از عروس آتش ساخته شده است. اما دیگر نامی از صارمی در هیچ اثر سینمایی مشاهده نمی‌شود.

آثار تلویزیونی هم شامل رستوران خانوادگی (یک قسمت از آن)، زیر آسمان شهر سه (مهران غفوریان) و زیر تیغ (اثر شاخص محمدرضا هنرمند) می‌باشد که آخرین آن یعنی همین زیر تیغ مربوط به پنج سال پیش یعنی سال ۱۳۸۴ است.

چرا بازیگری که کار خود را این قدر خوب شروع کرده بود، چنین کارنامه کم کاری دارد؟ شاید به غزل صارمی کاری پیشنهاد نشده است و شاید دیگر در حوزه بازیگری نیست. ولی به نظر من که یکی از اشتباهات صارمی بازی در مجموعه زیر آسمان شهر سه یا همان سری سوم این مجموعه بود. به نظر من اصلاً انتخاب خوب و درستی نبود. مجموعه‌های طنز شبانه یا همان نود قسمتی‌ها یک ریسک هستند. چون اگر کار خوب شود و مورد استقبال مردم قرار گیرد، همگی عوامل سازنده آن به ویژه کارگردان و بازیگران مجموعه مورد توجه قرار می‌گیرند و به نوعی این مجموعه برای آن‌ها اعتبار و امتیازی برای آینده محسوب می‌شود. ولی وقتی کار جالب و مورد پسند مردم نباشد و مخاطبی جذب نکند، در اینجا هم کارگردان و بازیگران مجموعه به شدت ضرر خواهند کرد.

زیر آسمان شهر سه هم یک مجموعه از پیش شکست خورده بود. چون هر چیزی که برای ارائه داشت در سری اول خود و در نهایت در سری دوم خود ارائه کرده بود. به خصوص اینکه سری سوم این مجموعه بعد از مجموعه بدون شرح (مهدی مطلومی) پخش شد و با توجه به کار نو و تازه‌ای که در بدون شرح نمایش داده شده بود، زیر آسمان شهر برای جذب مخاطب راه سخت و دشواری داشت. عوامل و پارامترهای گوناگونی دست به دست هم دادند و زیر آسمان شهر سه شکست سختی خورد. شاید شکست این مجموعه در کار بازیگرانی چون غزل صارمی هم تأثیرات خودش را بر جای گذاشت و قطعاً بی‌تأثیر نبود.

چند سال بعد و هنگامی که اولین قسمت سریال زیر تیغ و تیتراژ آن پخش شد و نام و تصویر غزل صارمی را در جمع بازیگران حرفه‌ای این مجموعه دیدم، گفتم که شاید این یک شانس مجدد برای صارمی باشد. بازی صارمی در این مجموعه با توجه به نقشی که داشت، خوب بود. سریال هم به لطف درخشش بازیگران و کارگردانی خوب آن به یکی از بهترین مجموعه تلویزیونی‌های صدا و سیما تبدیل شد.

اما دیگر نام غزل صارمی را در کاری ندیدم. نمی‌دانم از بازیگری دست کشیده است و یا شرایط کاری برایش فراهم نیست، ولی خیلی دوست دارم بتواند یک بار دیگر در یک اثر برجسته و شاخص سینمایی مانند همان عروس آتش بازی کند و بار دیگر بازی او را ببینم. صارمی در هنگام بازی در عروس آتش بیست و یک سال سن داشت و برای صارمی هنوز فرصت بازیگری و ارائه کار خوب وجود دارد. شاید به کارگردانی مانند خسرو سینایی نیاز دارد که بتواند دوباره قابلیت‌های خود را نشان دهد. به نظر می‌رسد که این توانایی را دارد و باید منتظر بود و دید که آیا او در آثار سینمایی یا تلویزیونی دوباره حضور خواهد داشت یا نه؟

چقدر از این واژه «کامنت» خوشم می‌آید!

برای من خیلی جالب است که این واژه انگلیسی comment و یا به قول خیلی‌ها کامنت، چقدر در فضای رسانه‌های ایرانی رایج است. تا چند وقت پیش فکر می‌کردم که استفاده از آن فقط منحصر به وبلاگ‌نویسان و کاربران شبکه‌ها و وب‌سایت‌های اجتماعی است، اما با بررسی که انجام دادم و مواردی که به چشم خود دیدم و خواندم، دیدم که حتی در سطح روزنامه‌ها و خبرگزاری‌ها هم به کار می‌رود. به خصوص در نوشته‌هایی که می‌خواهند لحن نوشتاری نزدیک به لحن گفتار داشته باشند.

اگر سری به فرهنگ لغت‌های انگلیسی - فارسی بزنید، معادل‌هایی که برای این واژه ذکر شده‌اند، کلماتی چون نظر، دیدگاه، اظهارنظر، حرف، گفتگو، بگومگو، جر و بحث، وراجی، اظهار، تفسیر و ... می‌باشند که دو واژه «نظر» و «دیدگاه» معانی و معادل‌های نزدیک این واژه انگلیسی هستند. رابط فارسی محیط‌های وبلاگ‌نویسی چون بلاگر و وردپرس هم از نظر و نظرات برای آن استفاده می‌کنند و بسیاری از وبلاگ‌نویسان و وب‌سایت‌ها دیدگاه را به جای آن به کار می‌برند.

حالا جالب است که ترکیب انگلیسی - فارسی آن هم درست شده است: کامنتدانی یا کامنتدونی. درست مانند اصطلاح و ترکیب بسیار رایجی مانند لینکدانی یا لینکدونی. البته چنین ترکیباتی در اکثر زبان‌ها رایج هستند و گاهی زبان‌ها وام واژه‌ها را به فرم نوشتاری و گفتاری زبانی خود تبدیل می‌کنند و گاهی هم دقیقاً فرم و ساختار دست نخورده از همان زبان اصلی و مبداء را به کار می‌برند. مثلاً یک ترکیب جالب انگلیسی - فارسی که در سطح دانشنامه‌ای چون ویکی‌پدیا هم رایج است و مورد استفاده قرار می‌گیرد، «وبگاه» به جای «وب‌سایت» است.

اما برای من اصرار بعضی‌ها برای استفاده از این واژه جالب است. نمی‌دانم عادت است یا جنبه‌های دیگری دارد. شاید مشاهده و خواندن مرتب واژه comment در رسانه‌های انگلیسی زبان فضای اینترنت و وب، خواه ناخواه بعضی‌ها را واداشته است که همان را بدون هیچ تغییری و به صورت دست نخورده در نوشته‌ها، یادداشت‌ها و نظرات خود به کار ببرند. شاید هم حالتی مانند استفاده از واژه فرانسوی «مرسی» به جای واژه فارسی «سپاس» و «سپاسگزارم» یا واژه عربی «تشکر» و یا فرم عربی - فارسی «متشکرم» دارد.

وام واژه (loanword) بخشی از زبان است. اصولاً زبان‌ها با هم در ارتباط هستند و این یک امر بسیار عادی است که از واژگان یکدیگر چه به صورت دست نخورده و چه به فرم‌های تغییر یافته استفاده کنند. خیلی از وام واژه‌ها به دلیل استفاده مکرر و رواج یافتن به مرور زمان به فهرست واژگان و اصطلاحات زبانی اضافه می‌شوند و به نوعی جزئی از آن زبان می‌شوند که استفاده از آن برای همگان در هر تخصصی بسیار عادی و معمولی خواهد بود و هم در نوشتار به کار می‌روند و هم در گفتار روزانه قابل شنیدن خواهند بود.

اما به نظر من در مورد واژه comment و واژگانی مانند آن نقش تکنولوژی، اینترنت و وب بیشتر از هر چیز دیگری تأثیرگذار بوده‌ است. اما خود من که هیچ علاقه‌ای به نوشتن واژه‌ای چون کامنت (؟) ندارم و ترجیح می‌دهم که از همان معانی و معادل‌های مناسبی چون نظر و دیدگاه استفاده کنم، چون نیازی به استفاده از این واژه نمی‌بینم.

اعتیاد اینترنتی و زندگی اینترنتی

وقتی دسترسی به اینترنت و کامپیوتر ندارم، درست مانند زمانی است که چای نخورده‌ام، هم سردرد می‌گیرم، هم کسل و بی‌حوصله می‌شوم... این دو جزئی از زندگی بسیاری از ما هستند... خیلی از ما افرادی هستیم که شاید با شناسه‌ها، نام‌ها و حساب‌های کاربری مختلفی در وب‌سایت‌ها و شبکه‌های اجتماعی فراوانی عضو باشیم و در آن‌ها فعالیت داشته باشیم. حالا ممکن است این فعالیت روزانه باشد یا از نوع سرزدن سالی به ماهی و یا فقط ورود (Login) برای حذف و پاک نشدن حسابی که داریم و دوست نداریم آن را از دست بدهیم.

ما چه بخواهیم و چه نخواهیم اینترنت به بخشی از زندگی ما تبدیل شده است. حالا بعضی از صفت «مجازی» برای فعالیت و کارهای ما در فضای اینترنت و وب استفاده می‌کنند. ولی به نظر من باید پذیرفت که این زندگی اینترنتی خواه ناخواه، مستقیم و غیر مستقیم هم از زندگی و دنیای واقعی ما تأثیر می‌گیرد و هم ممکن است بر زندگی واقعی ما تأثیرگذار باشد. یعنی نمی‌توان این دو را دو مقوله جدا از هم تصور کرد. به خصوص برای نسلی که کامپیوتر و اینترنت جزئی از زندگی ایشان است و تصور زندگی بدون این دو برایشان بسیار سخت و غیرممکن است.

بارها برای خیلی از ما، آشنایان و دوستانمان اتفاق افتاده است که برای چند روز دسترسی به اینترنت امکان‌پذیر نبوده است. اگر خوب دقت کرده باشید، می‌بینید که نبود آن خیلی اوقات از هر لحاظ بر دنیای واقعی ما تأثیر گذاشته است. مثلاً عادت داشته‌ایم هر روز سر ساعت مشخصی به فلان وب‌سایت، بهمان وبلاگ یا شبکه X سر بزنیم. اما وقتی که کامپیوتر در اختیار نداریم و یا دسترسی به اینترنت قطع شده است، انگار چیزی از عادات و رفتارهای روزمره ما حذف شده است. برای همین ممکن است حتی فکرمان مشغول شود و تصویری از آن کاری که روزانه انجام می‌دادیم در ذهنمان شکل بگیرد و مرتب به آن فکر کنیم.

اینجا یک نکته قابل مطرح است و آن هم «اعتیاد اینترنتی» یا اعتیاد به اینترنت است. وقتی زندگی اینترنتی حالت افراطی به خود بگیرد، اینترنت حالت اعتیادآور پیدا خواهد کرد. یعنی یک رفتار عادی و معمولی به یک رفتار افراطی تبدیل می‌شود. خیلی‌ها دچار حالتی می‌شوند که باید فقط آنلاین باشند. ممکن است کار خاصی انجام ندهد، اما به گونه‌ای به این محیط خو گرفته و عادت کرده‌اند که باید در آن حضور داشته باشند. خیلی‌ها را دیده‌ام که عشق دانلود هستند، یعنی نیازی به دریافت فایلی ندارد، اما به دانلود عادت کرده است. بعضی‌ها را می‌بینید که مرتب مشغول ارسال لینک و محتوا از طریق ابزارهایی چون فید، ایمیل، وبلاگ‌، میکروبلاگ، شبکه‌های اشتراک‌گذاری (social bookmarking) و ... هستند و منتظرند که واکنش دوستان خود و دیگران را ببینند، به خصوص عاشق واکنش مثبت یا همان خوش‌آمدن (like) هستند. بعضی‌ها هم که در انجمن‌های گفتگو (forum) و اتاق‌های گفتگو (chat) و یا پای پیام‌رسان خود (messenger) همیشه چشم انتظار هستند و هزار و یک گونه و مدل دیگر از رفتارهایی که بسته به فرد متفاوت خواهد بود.

این رفتارها حاصل علل، زمینه‌ها و پارامترهای گوناگونی هستند. مثلاً اکثر انسان‌ها تشنه اطلاعات، پیگیر اخبار، یادگیری و آموختن چیزهای نو و تازه هستند. اینترنت هم یک بستر برای اطلاعات، داده‌ها، علم، دانش و تکنولوژی است و در نتیجه گرایش به آن بسیار است. به خصوص با پیشرفت و گسترش سریعی که در همه جنبه‌های زندگی داشته است و امروز تصور دنیا بدون اینترنت بسیار سخت شده است. در قبال این پدیده مشخص است که واکنش افراد مختلف قطعاً متفاوت و گوناگون خواهد بود. از استفاده و رفتار نرمال و عادی گرفته تا رفتارهای افراطی، استفاده‌های نادرست و اتلاف وقت.

برای بعضی‌ها دل کندن و دل بریدن از دنیای مجازی سخت است. چون یا معتاد به این محیط‌ها و تکرار این رفتارها شده‌اند و یا این دنیای مجازی وارد زندگی واقعی آن‌ها شده است و برایشان بخشی از زندگیشان است. گونه اول که همان معتاد بودن به اینترنت است، باید درمان شود. چون با گذشت زمان آسیب‌رسان خواهد بود و فرد را از دنیای فیزیکی و واقعی اطراف خودش دور خواهد کرد. گونه دوم رفتاری است که باید برای آن بخش و زمان مناسبی در زندگی در نظر گرفت. یعنی هم رها کردن کامل آن خوب نیست و هم افراط در آن سرانجامی به جز اعتیاد اینترنتی نخواهد داشت. اما اگر بتوانیم برای آن زمان مناسب و کافی در طول شبانه روز در نظر بگیریم و به بقیه کارهای خود هم برسیم و در یک کلام زندگی با برنامه و برنامه‌ریزی داشته باشیم، زندگی اینترنتی بسیار شیرین و لذت‌بخش خواهد بود.

مثلاً یک وبلاگ‌نویس می‌تواند برنامه مرتب و منظمی برای فعالیت در وبلاگ خود داشته باشد و یا هر وقت که واقعاً هوس وبلاگ‌نویسی کرد، به وبلاگ خودش سر بزند و چیزی بنویسد و یا وبلاگ خود را مدیریت کند و یا پاسخگوی نظرات بازدیدکنندگان و خوانندگان وبلاگ خود باشد. همچنین برای سایر موارد هم می‌توان برنامه و تعداد ساعت مفید در نظر گرفت.

باید دقت کرد که اینترنت هم یک ابزار و پدیده است که اگر خوب و درست با آن برخورد کنیم، نه تنها آسیب‌رسان نخواهد بود، بلکه کمک خوبی برای زندگی بهتر و استفاده از زمان خواهد بود.

چهار خروس

مردی احول* به خروسی نگاه می‌کرد. به او گفتند: «می‌دانی که مردم لوچ و دوبین، یکی را دو تا می‌بینند؟»
مرد گفت: «این سخن دروغ است، زیرا اگر این‌طور بود، من این دو خروس را چهار تا می‌دیدم!»

*) احول: دوبین، شخصی که اشیا را دو تا می‌بیند.

منبع:

لطایف الطوایف - فخرالدین علی صفی

همه مردم ایران باید بازدیدکننده و خواننده وبلاگ من باشند

تصور بعضی‌ها از میزان ترافیک و تعداد بازدیدکنندگان و خوانندگان وبلاگ خود مانند همین تیتر این نوشته می‌باشد. خیلی خوب است که وبلاگ شما دارای بازیدکنندگان زیادی باشد، اما داشتن تصورات رویایی و خیالی درباره وبلاگ شاید در نهایت باعث شود که یا از وبلاگ‌نویسی دست بکشید و یا وبلاگ خود را به سمت و سویی سوق دهید که بیشتر از آنکه به آن کمک کرده باشد، به آن آسیب برساند. جذب مخاطب در فضای وب به نوعی هم هنر و هم دانش محسوب می‌شود. وبلاگ‌ها هم از این قاعده خارج نیستند. به صورتی که یکی از جستجوهای رایج در موتورهای جستجوگری چون گوگل همین موارد و نکات مربوط به افزایش ترافیک، SEO، جذب خواننده و مخاطب و ... می‌باشد.

همه این روش‌ها خوب و در جای خود مفید و موثر هستند. اما ساده‌ترین کار همان نوشتن و تولید محتوا یا به قولی دیگر پُست کردن است. اصولاً وبلاگ‌نویسی یعنی همین. یعنی اینکه شما در فواصل زمانی مناسب همیشه چیزی برای ارائه در وبلاگ خود داشته باشید. اگر محتوای وبلاگ شما دیر به دیر به روز شود و یا کپی‌کاری از کارهای دیگران را در دستور کار خود قرار دهید، مطمئن باشید که ریزش تعداد بازدیدکننده و خواننده خواهید داشت و باید نظاره‌گر یک روند نزولی برای وبلاگ خود باشید. کپی‌کاری از دیگر وبلاگ‌ها و وب‌سایت‌ها شاید به میزانی رتبه وبلاگ شما را در موتورهای جستجو افزایش دهد و خوانندگانی را از این راه به سمت وبلاگ شما هدایت کند، اما بعد از مدتی دلزدگی و عدم تمایل به بازدید را به وجود خواهد آورد. چون بازدیدکنندگان به مقایسه محتوا می‌پردازند و وقتی منبع اصلی نوشته‌های موجود در وبلاگ شما را پیدا کنند، هم دیگر تمایلی به وبلاگ شما نخواهند داشت و هم مراجعه به منبع اصلی را جایگزین سرزدن به وبلاگ شما می‌کنند.

این موردی که در بالا اشاره شد، ضعفی است که در بسیاری از وبلاگ‌های ایرانی به چشم می‌خورد. به خصوص وقتی که وبلاگ‌نویس از روز اول هدف مشخصی نداشته و تنها به دنبال داشتن یک وبلاگ شخصی بوده است. در نتیجه به دلایل بسیاری شروع به کپی مطالب، نوشته‌ها و محتوا از این ور و آن ور می‌کند. حالا ای کاش این کپی‌کاری با ذکر آدرس لینک و نام منبع اصلی می‌بود. اما می‌بینیم که در بسیاری از موارد متأسفانه کار دیگران را به نام خود سند زده‌اند.

روش دیگری که به شما در کار وبلاگ‌نویسی بسیار کمک خواهد کرد، این است که خودتان باشید. جدا از اینکه وبلاگ شما در چه حوزه و بخشی فعالیت می‌کند، مهم این است که اثری از فکر، اندیشه و سلیقه شما در آن دیده شود. یک ویلاگ ساده اما در عین حال دارای ویژگی‌ها مخصوص به خود (ویژگی‌هایی از وبلاگ‌نویس آن) خیلی از یک وبلاگ با ظاهری پر زرق و برق، رنگارنگ و زیبا، اما فاقد محتوا بهتر است.

سند یک وبلاگ وبلاگ‌نویس آن است. این نکته‌ای است که نباید فراموش شود و بخشی از موفقیت و لذت بردن از وبلاگ و وبلاگ‌نویسی در وبلاگستان هم همین است.

بازی وبلاگی یا کشک وبلاگی

اینکه تعداد زیادی از وبلاگ‌نویسان درباره یک رخداد، حادثه و یا موضوع مطلب بنویسند، انتقاد کنند و آن را به چالش بکشانند، مسئله‌ای رایج و متداول چه در دنیای وبلاگ‌نویسی ایرانی و چه در فضای وبلاگ‌های خارجی است. یعنی به راه افتادن یک «موج وبلاگی» اصولاً جزئی از دنیای وبلاگ و وبلاگ‌نویسی است و تبدیل به بخشی از آن شده است. می‌توان آن را بخشی از فرهنگ دنیای وبلاگ دانست.

اما مدلی که در فضای وبلاگ‌های ایرانی رایج شده است. چیزی به نام «بازی وبلاگی» است. بازی وبلاگی به خودی خود بد نیست. ولی اگر قرار است این بازی جدی باشد و نتیجه و سرانجامی داشته باشد، باید حداقل به خود موضوع و دلیلی که بازی شروع شده است، پایبند و وفادار باشد. در غیر این صورت بیشتر جنبه سرگرمی و تمسخرآمیز پیدا خواهد کرد.

انتقاد من به صورت مستقیم اشاره به نوعی از این بازی است که در بین وبلاگ‌نویسان فعال در شبکه‌های اجتماعی و شبکه‌های اشتراک‌گذاری محتوا (لینکدانی‌ها/social bookmarking) رایج شده است. نمی‌دانم چه کسی یا کسانی برای اولین بار دست به این کار زدند، ولی نکته‌ای که در این بازی‌ها به چشم می‌خورد، همان مسئله موضوع و دلیل بازی و نیز میزان پایبندی به آن است.

آیا به نظرتان برای هر موضوع و اتفاقی به چنین بازی‌هایی نیاز است؟ می‌توانید نوشته خود را بنویسید و آن را در معرض دید خوانندگان قرار دهید، اگر موضوعی باشد که جالب توجه باشد، احتمال اینکه دیگر وبلاگ‌نویسان هم درباره آن بنویسند زیاد است. حداقل اگر قصد به راه انداختن موج یا بازی دارید، موضوعی را انتخاب کنید که واقعاً جای کار داشته باشد.

اما مسئله مهمتر، پایبندی به بازی است. به خصوص هنگامی که موضوع مسئله‌ای باشد که جنبه انتقادی - اعتراضی داشته است. جالب است که مشاهده می‌شود که اعتراضی در سطح چند وبلاگ صورت می‌گیرد، اما در ظرف بیست و چهار ساعت (شاید هم کمتر) بدون رسیدن به نتیجه‌ای، خیلی‌ها نظرشان برمی‌گردد و حتی شاید کسی که بازی را شروع کرده است، خود صد و هشتاد درجه تغییر عقیده بدهد و حتی کار خود را با نوشتن یک مطلب تازه به نوعی به زیر سوال ببرد. در اینجاست که آن وبلاگ‌نویسی ضرر کرده است که وارد این بازی احساسی و بدون حساب و کتاب شده است و در برابر تصمیم دوستان و رفقا حیران می‌ماند. یا باید تغییری در نظر خود ایجاد نکند، با به جبهه جدید بپیوندد و تجدید نظر کند و یا کاری کند که نه سیخ بسوزد و نه کباب!

اگر می‌خواهید چنین بازی‌هایی به راه بیندازید، حداقل کمی حسابگری هم در کار باشد. چون شاید خودتان پشیمان شوید، اما چه پاسخی برای کسانی دارید که ایشان را وارد بازی کرده‌اید و در حقیقت به بازی گرفته‌اید. اگر اصول و قاعده بازی را رعایت نکنید، بازی شما چیزی در حد کشک خواهد بود. کشکی که تنها برای چند ساعت عده‌ای را سرگرم ساخته، به ذائقه عده‌ای خوش آمده و گروهی دیگر را احساساتی نموده است. اما در نهایت هیچ نتیجه و اثری از خود بر جای نگذاشته است. یا بازی را شروع نکنید و یا اگر قصد بازی دارید، بهتر است برای چیزهایی که احتمال دارد در طول بازی رخ دهد، برنامه‌ریزی کنید تا بازی شما در نهایت در عرض کمتر از یک روز ناک اوت نشود و مجبور نشوید که همه چیز را پس بگیرید و یا به دنبال درست کردن، توجیه، و تفسیر کار اولی خود باشید.