بازی وبلاگی یا کشک وبلاگی

اینکه تعداد زیادی از وبلاگ‌نویسان درباره یک رخداد، حادثه و یا موضوع مطلب بنویسند، انتقاد کنند و آن را به چالش بکشانند، مسئله‌ای رایج و متداول چه در دنیای وبلاگ‌نویسی ایرانی و چه در فضای وبلاگ‌های خارجی است. یعنی به راه افتادن یک «موج وبلاگی» اصولاً جزئی از دنیای وبلاگ و وبلاگ‌نویسی است و تبدیل به بخشی از آن شده است. می‌توان آن را بخشی از فرهنگ دنیای وبلاگ دانست.

اما مدلی که در فضای وبلاگ‌های ایرانی رایج شده است. چیزی به نام «بازی وبلاگی» است. بازی وبلاگی به خودی خود بد نیست. ولی اگر قرار است این بازی جدی باشد و نتیجه و سرانجامی داشته باشد، باید حداقل به خود موضوع و دلیلی که بازی شروع شده است، پایبند و وفادار باشد. در غیر این صورت بیشتر جنبه سرگرمی و تمسخرآمیز پیدا خواهد کرد.

انتقاد من به صورت مستقیم اشاره به نوعی از این بازی است که در بین وبلاگ‌نویسان فعال در شبکه‌های اجتماعی و شبکه‌های اشتراک‌گذاری محتوا (لینکدانی‌ها/social bookmarking) رایج شده است. نمی‌دانم چه کسی یا کسانی برای اولین بار دست به این کار زدند، ولی نکته‌ای که در این بازی‌ها به چشم می‌خورد، همان مسئله موضوع و دلیل بازی و نیز میزان پایبندی به آن است.

آیا به نظرتان برای هر موضوع و اتفاقی به چنین بازی‌هایی نیاز است؟ می‌توانید نوشته خود را بنویسید و آن را در معرض دید خوانندگان قرار دهید، اگر موضوعی باشد که جالب توجه باشد، احتمال اینکه دیگر وبلاگ‌نویسان هم درباره آن بنویسند زیاد است. حداقل اگر قصد به راه انداختن موج یا بازی دارید، موضوعی را انتخاب کنید که واقعاً جای کار داشته باشد.

اما مسئله مهمتر، پایبندی به بازی است. به خصوص هنگامی که موضوع مسئله‌ای باشد که جنبه انتقادی - اعتراضی داشته است. جالب است که مشاهده می‌شود که اعتراضی در سطح چند وبلاگ صورت می‌گیرد، اما در ظرف بیست و چهار ساعت (شاید هم کمتر) بدون رسیدن به نتیجه‌ای، خیلی‌ها نظرشان برمی‌گردد و حتی شاید کسی که بازی را شروع کرده است، خود صد و هشتاد درجه تغییر عقیده بدهد و حتی کار خود را با نوشتن یک مطلب تازه به نوعی به زیر سوال ببرد. در اینجاست که آن وبلاگ‌نویسی ضرر کرده است که وارد این بازی احساسی و بدون حساب و کتاب شده است و در برابر تصمیم دوستان و رفقا حیران می‌ماند. یا باید تغییری در نظر خود ایجاد نکند، با به جبهه جدید بپیوندد و تجدید نظر کند و یا کاری کند که نه سیخ بسوزد و نه کباب!

اگر می‌خواهید چنین بازی‌هایی به راه بیندازید، حداقل کمی حسابگری هم در کار باشد. چون شاید خودتان پشیمان شوید، اما چه پاسخی برای کسانی دارید که ایشان را وارد بازی کرده‌اید و در حقیقت به بازی گرفته‌اید. اگر اصول و قاعده بازی را رعایت نکنید، بازی شما چیزی در حد کشک خواهد بود. کشکی که تنها برای چند ساعت عده‌ای را سرگرم ساخته، به ذائقه عده‌ای خوش آمده و گروهی دیگر را احساساتی نموده است. اما در نهایت هیچ نتیجه و اثری از خود بر جای نگذاشته است. یا بازی را شروع نکنید و یا اگر قصد بازی دارید، بهتر است برای چیزهایی که احتمال دارد در طول بازی رخ دهد، برنامه‌ریزی کنید تا بازی شما در نهایت در عرض کمتر از یک روز ناک اوت نشود و مجبور نشوید که همه چیز را پس بگیرید و یا به دنبال درست کردن، توجیه، و تفسیر کار اولی خود باشید.